In de zomer van 2021 ontdekte ik tijdens een rondrit door het Noord Spaanse heuvellandschap een verlaten en vervallen veeboerderij. Niet direct zichtbaar vanaf de openbare weg, achter een voormalige koeienstal trof ik een omgevallen, verweerde metalen voersilo aan. Al luisterend door een opening in de wand van de silo werd ik gegrepen door subtiele resonanties van omgevingsgeluiden en een onregelmatig, onheilspellend rammelen en kraken van de silo in de wind.

Met mijn handen, vuisten en allerlei ter plekke rondslingerende voorwerpen en materialen als ijzerdraad, hout, hooi en oude poetslappen ben ik al improviserend de buitenkant van de silo gaan bewerken en bespelen om te horen welke klanken er met de silo als klankobject konden worden gemaakt. Dit resulteerde in ruim 2 uur aan stereo opnames waarmee ik mezelf tot doel stelde een gelaagde, dynamische klankcompositie te mixen.

Om het ruimtelijke klankbeeld van de mix zo dicht mogelijk bij de geluidservaring ter plekke te houden heb ik me tijdens het mixen beperkt tot:

– uitsluitend gebruik van de audio-opnames uit het interieur van de silo.

– geen gebruik van distortion/overdrive, pitch/modulatie, delay/reverb of andere audio-effecten.